نشانه ی(و) در کلماتی مانند:
آموزگار، گروهی، صورت، صدای ( او) می دهد.
در کلماتی مانند: برویم، نوشته، روان، صدای ( و ) می دهد.
در کلماتی مانند: خود، تو، دو، صدای( اُ ) می دهد. در کلماتی مانند: بخوانیم، خواهش، خواهر، صدایی ندارد. در ترکیب هایی مانند: پدر و مادر، دست و پا، بیست و یک، صدای ( اُ ) می دهد.
این ویژگیِ نشانه ی ( و ) را در خواندن شعرها و املای این گونه ترکیب ها باید رعایت کرد.
برچسب : نویسنده : bgayagizi3a بازدید : 232